Του Ονασαγόρα
Η αντίδραση για την Ολλανδή βουλεύτρια
Πολλές οι αντιδράσεις που προκάλεσε η επίσκεψη της Ολλανδής βουλεύτριας στα κατεχόμενα και η ανάρτηση φωτογραφίας της με τον ψευδοϋπουργό Τουρισμού του κατοχικού καθεστώτος, με την επισήμανση ότι θα κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τον τουρισμό και την ανάπτυξη του ψευδοκράτους.
Την αρχή έκανε ο ευρωβουλευτής Λουκάς Φουρλάς και ακολούθησαν και άλλοι πολλοί. Οι περισσότεροι υποβάλλουν στην Ολλανδή βουλεύτρια ότι είναι ντροπή να συμπεριφέρεται με τρόπο που να παραγνωρίζει το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να αναγνωρίζει ένα ψευδοκράτος που κανένας άλλος δεν αναγνωρίζει εκτός από την Τουρκία. Και πολύ καλά έκαναν και θα πρέπει με κάθε ευκαιρία να επισημαίνεται η πολιτική ανυπαρξία του λεγόμενου κράτους, μπας και το αντιληφθεί μια ώρα αρχύτερα ο Τατάρ, ο Ερντογάν και η παρέα τους.
Υπάρχει όμως μια, τολμώ να την πω ανακολουθία στις αντιδράσεις αρκετών από αυτούς που επέκριναν την Ολλανδή βουλεύτρια. Όχι όλων, αλλά κάποιων όψιμων επικριτών της ύπαρξης του ψευδοκράτους. Αναφέρομαι σε αυτούς που για χρόνια παρακολουθούν τόσους επίσημους να πηγαινονέρχονται για επαφές στα κατεχόμενα, από διπλωμάτες, πρέσβεις, υπουργούς, αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών και κυβερνήσεων χωρίς να επικρίνουν το παραμικρό. Θα μου πείτε αυτοί δεν έχουν βγει όπως θρασύτατα έπραξε η Ολλανδή να διατυμπανίσουν τη διάθεσή τους για ενίσχυση του ψευδοκράτους. Δεν αντιλέγω. Τι όμως τελικά πέτυχε η για πολλά χρόνια ανεμπόδιστη είσοδος ξένων επισήμων στο παράνομο ψευδοκράτος; Έχει άραγε συμβάλει στην προώθηση της λύσης του Κυπριακού ή έστω στην επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο κοινοτήτων ή στην ενίσχυση της θέσης όσων πιστεύουν στην ειρηνική συμβίωση μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων; Ή μήπως τελικά ενίσχυσε την εδραίωση της εικόνας του ψευδοκράτους ως κρατικό μόρφωμα; Κι ας μην βγουν διάφοροι να με κατηγορήσουν ότι αρνούμαι τον διάλογο με τους Τουρκοκύπριους. Κάθε άλλο. Η παρουσία όμως πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, ειδικά από ευρωπαϊκά κράτη, στα κατεχόμενα για επαφές μόνο αναγνώριση στο κατοχικό καθεστώς προσφέρει.
Η σημαντική τριμερής της Κυριακής
Πολύ σημαντική θα είναι η τριμερής Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ την ερχόμενη Κυριακή στα Ιεροσόλυμα. Όχι τόσο για τα θέματα που θα την απασχολήσουν όσο για τις συνθήκες και τον χρόνο κατά τον οποίο πραγματοποιείται.
Πρόκειται για την πρώτη τριμερή Κύπρου, Ελλάδας, Ισραήλ που πραγματοποιείται μετά την ανάληψη της εξουσίας στο Ισραήλ από την Κυβέρνηση του Ναφτάλι Μπένετ. Η προηγούμενη τριμερής των ΥΠΕΞ των τριών χωρών πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2020 στην Ελλάδα και από τότε πολλά θέματα έχουν εξελιχθεί. Πρώτο και καλύτερο οι σχέσεις των τριών χωρών, οι οποίες μπαίνουν σε νέα περίοδο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση του Ισραήλ.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως γνωστόν είχε βρεθεί στο Ισραήλ και το διήμερο 26-27 Ιουλίου ύστερα από πρόσκληση του Ισραηλινού ομολόγου του Γιαίρ Λαπίντ. Και κατάφερε τότε να συναντηθεί με όλη τη (νέα) πολιτική ηγεσία της χώρας, επαναπροσδιορίζοντας τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Οι καλές σχέσεις επιβεβαιώθηκαν μεν αλλά αναμένεται την Κυριακή να επισημοποιηθεί η νέα τους φάση σε τριμερές επίπεδο, σε μια περίοδο με ανοιχτά πολλά και σημαντικά πολιτικά θέματα. Από τις τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο και την γύρω περιοχή, το Αφγανικό και τις καταστροφικές φωτιές που ένωσαν ξανά τις τρεις χώρες.
Οι Χριστοδουλίδης, Δένδιας και Λαπίντ θα έχουν όμως μια πολύ πιο σημαντική αποστολή σε αυτή την τριμερή: Να προετοιμάσουν την τριμερή σύνοδο κορυφής που θα φιλοξενήσει η Κύπρος πριν το τέλος του 2021. Πρόκειται για μια σύνοδο κορυφής στην οποία και οι τρεις χώρες επενδύουν πολλά, τόσο σε πολιτικό όσο και οικονομικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο, σύμφωνα με ανάλυση που μου έκανε έμπειρος διπλωμάτης.
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένουπολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
